Glumac Marko Pavlović, koji u seriji sa istorijskom tematikom tumači lik novinara, pokušao je da odgovori na pitanje šta je to što kralja Aleksandra čini tragičnim junakom, kako se pripremao za svoju ulogu, kao i šta ga je to iznenadilo kada je dublje istraživao političke okolnosti Srbije iz vremena između dva rata.
Marko Pavlović, koji u seriji Zdravka Šotre, „Aleksandar od Jugoslavije“ ima ulogu novinara Jovana – jednog od hroničara života kralja Aleksandra, pokušao je da protumači svoj lik i funkciju novinarstva u datim istorijskim okolnostima.
– On nije bio istorijska ličnost, u smislu da smo znali za njegovo postojanje, ali moj lik, kao i lik mog kolege Joakima Tasića, odnosno novinari Jovan i Stevan, zajedno sa Lukom Mesečinom, bili su arhivatori kraljevog života, hroničari koji su pratili kralja Aleksandra kroz život – od pobedničkog vraćanja 1918. godine, pa sve do njegovog atentata. Na neki način smo bili savremenici tog doba, a takođe smo i podrška kralju u nekim njegovim idejama i viziji boljeg društva. Mi smo bili novinari koji samo komentarišu okolnosti koje su se događale u zemlji. Nemamo direktan odnos sa kraljem. To ima Luka Mesečina, njegov blizak prijatelj, kojeg igra Petar Strugar. – objašnjava Pavlović za portal Nova.rs, a potom se osvrće na pripreme za ulogu.
– Moja priprema se sastojala iz toga da sam prvo pročitao roman Vuka Draškovića, kao i scenario. Upoznao sam se sa vremenom i životom u to doba, kao i komplikovanom političkom situacijom, koja se događala između dva svetska rata. To je bilo jedno prilično smutljivo vreme izazvano različitim ljudskim faktorima. Mnoge činjenice sam znao, ali sam bio iznenađen kada sam shvatio koliko je nestabilno bilo to vreme. Kralj Aleksandar je bio osoba koja je istinski verovala u mogućnost jugoslovenstva, odnosno u mogućnost da ta država opstane, dok su svi ostali radili na neki način na njenom rušenju ili preuređenju, i to je rezultovalo takvim nestabilnim vremenom – vremenom u kojem nijedna vlada nije ostvarila svoj pun mandat, jer su stalno bile trzavice između različitih političkih aktera, što spolja, što iznutra – naglašava Pavlović, dodajući da je uloga novinara hroničara na neki način bliska novinaru današnjice.
– U to doba kada nije bilo televizije i masovnih medija, novinari su bili glavne lučonoše, odnosno jedini ljudi koji su se bavili istraživanjem, analiziranjem i tumačenjem pojava. Takođe, i tada je bilo jako burno – postojala je politizacija, kao i neki vid cenzure, i to su sličnosti sa kojima može da se podvuče paralela sa današnjim stanjem – zaključio je Marko Pavlović za pomenuti portal.